توضیحات، مراقبه و مدیتیشن با صفت الهی الله
فایل صوتی توضیحات به همراه مراقبه و مدیتیشن با نام و صفت الهی الله
پیشنهاد می کنم برای درک بهتر موضوع ابتدا فایل صوتی رو گوش دهید
بسم الله الرحمن الرحیم
الله یعنی چه ؟
به نام خداوند، خالق خلاق
معنی الله به زبان پارسی : به معنی خداوند خالق و یکتا
در مراقبه قبلی با نام و صفت الله خداوند به مراقبه و مدیتیشن نشستیم.
اما راجع به این نام هیچ صحبتی نکردیم تا بهتر بتوانیم نام الله را درک کنیم که به نظرم خیلی حیف می شود.
با صفت الله خداوند که نام اعظم و خاص خدای یکتا و یگانه ی تمام جهان هست بیشتر آشنا نشویم و بهتر درکش نکنیم.
خب همان طور که اشاره کردم نام یا صفت الله جزو صفات اعظم و خاص خداوند به حساب می آید.
وقتی به ترجمه و تفسیر اهل فن مراجعه می کنیم چندین حالت را برای آن بیان می کنند.
بعضی می گویند که اسم خاص خداوند هست و هیچ معنی نمی ده.
بعضی هم می گن اصل اون اله هست که یک الف و لام اول اون قرار گرفته که الهه ی شناخته شده ای بشه که همه میشناسنش.
بعضی میگن ربط به آفریدگاری او داره و بعضی هم میگن.
بگذریم که البته نظر همشون میتونه درست هم باشه.
اما اگر دقت کرده باشید احتمالا متوجه شدید که در گذشته ها و اون زمانی که برای هر چیزی اسمی انتخاب می کردند.
برای هر اسمی که روی هر چیزی می خواستن بذارن، سعی می کردن اون اسم یه جورایی به مشخصات اون چیز اشاره ی بهتری داشته باشه تا با صدا کردن و گفتن اون اسم هم خودشون بدونن که منظورشون چی بوده و هم دیگرانی که اون اسم رو میشنون بفهمن منظور از بکار بردن اون اسم چی هستش.
مثلا ما تو زبان پارسی میگیم خدا که به معنی خود آمده.
یا خود آ هستش.
یعنی کسی او رو خلق نکرده و نیاورده.
خودش بوده از اول بوده.
یا در زبان انگلیسی که به خدا گاد میگن اگر کلمه ی گاد رو با جی بزرگ بنویسن منظور خدای یکتا و حقیقی میشه و اگه با جی کوچیک بنویسن دیگه اون معنی رو نمیده و منظور پرستش شونده ای پایین تر و کوچک تر از خدای حقیقی میشه.
و توی زبان عربی هم همینطوره.
اگه کسی بخواد به خدا و الهه ای غیر از خداوند یکتا و حقیقی اشاره کنه از کلمه اله استفاده می کنه و اگر بخواد به آفریننده ی یگانه همون خالق خلاق اشاره کنه کلمه ی الله رو بر زبان خود جاری میکنه.
اصلا می دونید الهه چیه یا اصلا الهه رو به کی میگن؟
بذارید از یه فرهنگ قدیمی و معروف دیگه حرف بزنم.
مثل فرهنگ یونان باستان.
شاید موضوع بهتر براتون شفاف بشه.
توی فرهنگ یونان باستان خدایان به صورت انسان تصور میشدن و خصوصیات انسانی داشتند.
یونانیان برای هر موضوعی یک الهه قرار داده بودند و قهرمان افسانه ای اون موضوع الهه یا خدا توی همون موضوع میدونستن.
مثلا الهه ی زیبایی یا آفرودیت، الهه ی موسیقی و هنر.
که بهش آپولو میگفتن فورتونا الهه ی ثروت، شانس و خوشبختی بوده یا هوس؟
خدای مرگ بهش لقب داده بودن که در کتاب های باقی مونده از اون فرهنگ تعداد قابل توجهی الهه یا خدا رو میشه پیدا کرد.
چون هرکدوم از این خداها با رابطه داشتن با بقیه خدایان دارای فرزند هم میشدن و بعضا این خدایان با هم می جنگیدند و همدیگه رو شکست میدادند.
اما تمام اون الهه ها توی چند گروه کلی قرار میگرفتن مثل گروههای خدایان آسمانی، خدایان زمین، خدایان برکت و حاصلخیزی، خدایان، حیوانات، خدایان، مردگان و قهرمانان و گروه های دیگر که با گذشت چندین سال یه جنگی بین اون خدایان اتفاق می افتاد و یکی از اون الهه ها با پیروزی بر تمام امور حکم فرما میشد که آخر سر هم بالاترین مقام به زئوس میرسه که خدای خدایان میگفتند.
اما زئوس هم جنسیت مرد داشت و زن ها رو خلق نکرده بود.
و جلوی خدایان زن دچار ضعف میشده و حتی فریب هم میخورده.
جالب اینجاست که یه همچین باوری که توی اون فرهنگ اینقدر جدی گرفته میشده خدایان رو خالق تمام جهان نمی دونستن و اعتقاد داشتند که جهان پیش از خدایان هم وجود داشته و اونها فقط اولین نفراتی بودند که بر روی زمین پا گذاشته بودند.
درسته که توی فرهنگ هایی مثل یونان باستان و هندو ها و سرخپوست ها که از لحاظ دوره زمانی زندگی تقریبا با همدیگه معاصر بودن این تصورات بوجود اومده و اینکه توی اکثر فرهنگهای این چنینی خدایان خودشون رو از طبیعت انتخاب میکردن.
اما اگر دقت کنیم می بینیم که هیچکدوم از اونها خدایان خودشون رو خالق تمام کائنات و کهکشانها نمیدونستن و مردم اون زمان در حد فهم و درک و علم وتجربه محدود خودشون همچین اعتقاداتی رو برای خودشون ساخته بودن.
حتی یک سری اعتقاداتشون توی همین دوره ی کنونی زندگی ما هم به کار میره.
مثلا اگر بخوایم چشمای تیزبینی رو مثال بزنیم میگیم طرف چشماش مثل عقاب میمونه.
یا مثلا مثالی مثل استواری کوه، سرعت باد.
و مثال های دیگه که از طبیعت گرفته میشن.
و اینکه اگه به این موضوع بهتر نگاه کنیم متوجه میشیم که ما انسان ها واقعا و حقیقتا همیشه دنبال پرستش و پرستیدن بودیم.
پرستیدن یک قدرت بزرگتر و قوی تر بودیم و هستیم.
شاید براتون جالب باشه که در قرآن توی سوره عنکبوت و در آیات 17 الی 19 به همچین موضوعی اشاره میشه که من به صورت خلاصه میخوام به اون اشاره کنم و اگر هم خودتون دوست داشتید می تونید به اصل موضوع مراجعه کنید.
خداوند ابتدا در آیه 16 می فرماید که اگر از آنان بپرسی چه کسی آسمان و زمین را آفریده و خورشید و ماه را رام کرده بی تردید میگویند الله.
در آیه 33 فرموده گسترش یا کم شدن روزی بندگان هم فقط در اختیار الله است چون الله به هر کاری قادر است.
در آیه 33 فرموده که اگر از آنان بپرسی توسط چه کسی آبی از آسمان فرستاده می شود که در زمین ایجاد زندگی کند، بی تردید می گویند الله.
در آیه 33 هم راجع به ادامه دار بودن زندگی انسان ها بعد از مرگ اشاره فرموده که الله را صاحب دنیای بعدی می داند و در آیه 13 هم از الله به قدرتی که در دریاها حضور دارد و همه کشتی سواران در دریا برای به سلامت رسیدن به او متوسل میشوند اشاره فرموده.
و همونجور که مشخصه و متوجه شدید توی قرآن یه جورایی داره تمام خدایانی که قبلا مردم میپرستیدند رو یک خدای واحد با تمام اون قدرت ها و نام الله معرفی میکنه.
یعنی قدرت تمام خدایان و الهه های باستانی رو اگر کنار هم قرار بدیم که علاوه بر اون قدرت ها خالق تمام جهان هم هست تازه به نام الله میرسیم.
خیلی دوست دارم این رو هم به این قسمت اضافه کنم که همونطور که گفتم یونانیان باستان اعتقاد داشتند خدایان اونها اولین نفراتی بودند که پا روی زمین گذاشتند و من هم می خوام بگم که یه جورایی اونها اشتباه نمی کنن چون به نظر من اولین انسانی که پا روی زمین گذاشت اولین موجودی بوده که روح الله در او دمیده شده بوده و با قطره ای از روح همون خدای یگانه و یکتا و به عنوان جانشین و برترین آفریده ی او بر روی زمین حضور پیدا کرده.
صفحه های مرتبط :